Test-Driven Development (TDD)

TDD to podejście do programowania, które opiera się na cyklicznym procesie pisania testów przed implementacją kodu. Metoda ta składa się z trzech etapów:

  1. Red – Napisz test, który nie przechodzi.
  • Najpierw piszesz test jednostkowy, który opisuje nową funkcjonalność.
  • Test musi nie przejść (czyli zakończyć się błędem), ponieważ funkcjonalność jeszcze nie istnieje.
  • To potwierdza, że test działa i ma sens.
  1. Green – Napisz minimalny kod, który przechodzi test.
  • Implementujesz najprostszy możliwy kod, który sprawia, że test przechodzi.
  • Nie martwisz się jeszcze o jakość kodu – ważne, aby test był zielony (przeszedł).
  1. Refactor – Ulepsz kod, nie psując testów.
  • Porządkujesz i optymalizujesz kod (usuwanie duplikacji, poprawa nazw, struktury).
  • Wszystkie testy muszą nadal przechodzić.
  • Ten etap zapewnia jakość i utrzymywalność kodu.

TDD z perspektywy testera

  1. Współpraca z deweloperami.
  • Tester może wspierać tworzenie przypadków testowych (np. przez scenariusze akceptacyjne).
  • Wspólne rozumienie wymagań pomaga tworzyć lepsze testy jednostkowe i integracyjne.
  1. Zrozumienie zakresu testów TDD.
  • TDD koncentruje się głównie na testach jednostkowych (ang. unit tests).
  • Testerzy uzupełniają ten proces testami wyższego poziomu:
    • Testy integracyjne.
    • Testy systemowe.
    • Testy eksploracyjne.
  1. Weryfikacja pokrycia przypadków brzegowych.
  • Testerzy mogą pomóc w identyfikacji przypadków brzegowych i wyjątków, które warto objąć testami.
  • TDD nie zawsze gwarantuje pokrycie wszystkich scenariuszy — tu wchodzi rola testera.
  1. Regresja i dokumentacja.
  • Testy TDD działają jako automatyczna dokumentacja kodu.
  • Ułatwiają wykrywanie regresji — każda zmiana w kodzie natychmiast pokazuje, czy coś zostało złamane.

Testerzy mogą stosować podobne podejście: ATDD i BDD.

Testerzy często korzystają z ATDD (Acceptance Test-Driven Development) i BDD (Behavior-Driven Development):

  • ATDD: testy akceptacyjne pisane przed kodem.
  • BDD: opis zachowań systemu w języku zrozumiałym dla wszystkich interesariuszy (np. Gherkin / Given-When-Then).

Korzyści z TDD.

TDD to nie tylko testowanie, to projektowanie.

  • TDD wymusza lepszy design — kod jest zazwyczaj bardziej modularny, testowalny i pozbawiony zbędnych zależności.
  • Testy pełnią rolę klienta kodu – dzięki temu projektujesz API swojego komponentu zanim go zaimplementujesz.

TDD a pokrycie testami.

  • TDD naturalnie prowadzi do wysokiego pokrycia kodu testami (ang. code coverage).
  • Ale wysokie pokrycie ≠ dobre testy – ważna jest jakość przypadków testowych, nie tylko ilość.

TDD wspiera ciągłą integrację (CI).

  • Testy pisane w TDD doskonale wspierają procesy Continuous Integration.
  • Dzięki nim błędy są wychwytywane wcześnie, a zmiany w kodzie są bezpieczniejsze.

TDD wzmacnia komunikację w zespole.

  • Testy jednostkowe mogą służyć jako źródło wiedzy – inne osoby w zespole widzą, jak ma działać dana funkcja.
  • Pomaga to uniknąć błędnych założeń i nieporozumień w interpretacji wymagań.